Ο σκύλος των άστρων.

Και πάλι σε βρήκα μπροστά μου. Ήταν και πάλι ένα βράδυ με καθαρό ουρανό σε μια ταράτσα. Περιμέναμε τα αστέρια να πέσουν λες και είχαμε την απόλυτη ανάγκη μιας ευχής καταπιεσμένης από την ρουτίνα της καθημερινότητας. Ο αέρας κουνούσε ρυθμικά την απλωμένη πετσέτα και οι σπίθες από τα τσιγάρα εξαφανίζονταν με ταχύτητα φωτός. Ο σκύλος των άστρων αποφάσισε να μην φανεί απόψε. Κρύφτηκε και περίμενε την αυγή. Οι διάττοντες αστέρες δεν μας είπαν καληνύχτα, θέλοντας μάλλον να μας αφήσουν με την λαχτάρα της ευχής ανεκπλήρωτη. Καθώς η μια μπύρα τελείωνε μετά την άλλη και η προηγούμενη έδινε την σειρά της στην επόμενη, ο ένας πλησίαζε τον άλλο πιο εύκολα. Χωρίς μεγάλες σιωπηλές παύσης στο πεντάγραμμο της νύχτας μας. "Της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει ο αέρας και γελά", μου είπες και έμπλεξες τα δάχτυλά σου στα μαλλιά μου. Κάθε φορά το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας αγκαλιάζουν ταυτόχρονα. Το πρωί μας βρήκε αγκαλιά σε ένα κρεβάτι που το λούζει το φως από το ξημέρωμα. Δύσκολο πράγμα η αγάπη μα ακόμα πιο δύσκολο το φιλί του αποχαιρετισμού.

Rapid Eye Movement

And I keep dreaming the same story over and over again every night; as the sun light enters your bedroom's window, it wakes us up. And the first thing I see when I open my eyes is your eyes lighten up by the reflection of the sun. And you're smilling. And you're happy and alive. Gradually everything is warm and bright as if the sun wants to get closer to us. After a while, you're getting up and you're preparing coffee. And we smoke the first cigarette of the day together, sitting on the edge of your window facing the pine trees. And the air smells like soil, as if it's the first day of autumn. Your hands in mine, your smile and your messy hair. Your laughter and your glares. Your touch. You. And as the smoke escapes the room from your window, the dream fades and as it does, you're fading within it. I'm starting to feel the distance growing and I'm getting scared because I know that soon I will have to say goodbye again. You're not here anymore and the room is dark and cold. And the darkness is swallowing me. As I'm sophocating, I'm compromised with the idea of your absence and I'm ready to let go. At this very moment I wake up. And the sun is entering my room's window but you're nowhere to be seen and I have once again to cope with my solitariness.